Tuesday, September 23, 2008

विरह

नकोच होते तुज माझे
प्रकाशाचे चांदणे .
वेडच होते प्रेम माझे
सदा सर्वदा आंधळं.

नकोच होता श्वास माझा
नकोच होती बंधने .
पैलतिरी दिसलीच नकळत
आठवणींची स्पंदने.

नकोच होते तुज माझे
स्वप्नांचे नांदणं .
वेचत बसले मी मनी बस
प्राजक्ता चे चांदणं .

प्रश्न पडतो एकच तेवढा
तू नसे जवळ तेधवा .
नकोच होते तुज मी जर
का स्मरते मला आजपण?

दूर कुठवर जळती ज्वाला
इथं का बरसी श्रावणधारा?
दूर कुठवर तेजस्वी चंद्र
इथं चांदणी का फुलवी रंग?

1 comment:

Anonymous said...

this one was good
though my understanding is limited yet i understood the crux of it
and of course few lines
really appreciate it

regards,
partho