गीत

दाटला काळोख होता चहु दिशान्नी,

नीरवाचा शाप होता वेदनेला.
त्याच काळोखातूनी पण सूर आले,
विन्धलेल्या काळजाचे गीत झाले

आसवे माझीच माझ्या मालकीची,

अन त्यांना मूक सारे सोसण्याचि।

गाठुनी एकान्त त्याना फीतूर केले,

विन्धलेल्या काळजाचे गीत झाले

लपिविला एक वणवा अन्तरात

अन निखारयाचीच होती पयवाट.

नकळत पण अग्नि ला त्या फूल आले,

विन्धलेल्या काळजाचे गीत झाले

--------- अनामीक----------------